Coraz mniejsza popularność telewizji stacjonarnej na rzecz Internetu sprawiła, że niemal wszystko możemy znaleźć w sieci. Od filmów fabularnych, programów telewizyjnych po reportaże. Producenci zauważyli, że młode pokolenie zdecydowanie częściej szuka materiałów w Internecie. Globalizacja i rozpowszechnienie filmów na zdecydowanie większym obszarze sprawia, że to co popularne daleko od Polski niemal natychmiast jest znane w naszym kraju. Młody człowiek ma dzisiaj dostęp do materiałów niemal z całego świata. Wzrosło także zapotrzebowanie na transkrypcje filmów. Jej wykonanie wymaga od transkrybenta dokładności i cierpliwości. W transkrypcji filmu powinny się znaleźć wszystkie słyszalne na nagraniu słowa. Ponadto transkrypcja filmu powinna być dosłowna, nie można zamieniać słyszanych na filmie wyrazów na inne. Jeżeli jakieś słowa są niezrozumiałe trzeba je zapisać w taki sposób w jaki zostały usłyszane i oznaczyć stęplem czasowym.
Fragmenty niesłyszalne podobnie jak niezrozumiałe zapisujemy z dokładnym czasem i wpisujemy „niesłyszalne”. W przypadku pojawienia się na filmie słów niezrozumiałych zapisujemy je dokładnie określając czas na nagraniu i zapisujemy tak jak słyszymy, jednocześnie wpisując informację, że jest to „zapis fonetyczny”. Wypowiedzi przerwane zapisujemy za pomocą wielokropka. W nawiasach kwadratowych zapisujemy różne dźwięki pojawiające się na filmie takie jak śmiech, płacz, wzruszenie, krzyk. Ważny jest także sposób mówienia, czy ktoś się jąka, mówi bardzo szybko, przerywa w pół zdania, wielokrotnie się powtarza. Podobnie zapisujemy niewerbalne zdarzenia takie jak taniec, bójka, skakanie lub inne. Transkrypcja filmu jest bardzo przydatna dla osób niesłyszących. Dzięki dodatkowym opisom dźwięków pojawiających się na filmie oglądający wie co dokładnie dzieje się na filmie.
Łatwiej wczuwa się w jego atmosferę i wie nie tylko co mówią występujące postacie ale także jakie mają emocje. Przygotowując transkrypcje filmu trzeba znać pewne powszechnie obowiązujące zasady, które często wynikają z gramatyki języka polskiego. Nazwy własne, imiona i nazwiska piszemy z dużej litery. Liczebniki pojawiające się na filmie zapisujemy słownie. Ponadto przygotowując transkrypcje filmu nie dopisujemy własnych komentarzy i nie używamy skrótów. Zapis powinien być bardzo dokładny, także odzwierciedlać błędy językowe, powtórzenia czy oryginalną wymowę. Zadaniem transkrybenta jest jak najdokładniejsze zapisanie wypowiadanych na filmie słów, słyszanych dźwięków lub innych elementów pojawiających się na nagraniu. W zapisie filmu transkrybent może wskazać role jakie odgrywają poszczególne osoby. W przypadku rozprawy sądowej łatwo bowiem określić, pozwanego, świadka, obrońcę, prokuratora czy sędziego.
